Bergen, meren en bergen.

Sinds onze vorige post hebben we alweer genoeg meegemaakt hier in Argentinië! Bedankt voor al jullie reacties! Erg leuk dat onze blog zoveel wordt gelezen!

De reis van Calafate naar El Bolson was lang (de langste tot nu toe, 26 uur) en niet erg comfortabel.. We hoopten over de beroemde Ruta 40 te reizen maar de weg is vrijwel onbegaanbaar voor toeringcars.. We zijn daarom weer via de oostkust gereisd.

Uiteindelijk in El Bolson aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat ons hostel (The cheapest one) flink buiten het centrum lag, dus hebben we maar een taxi genomen, die ons het gigantische bedrag van 8 peso kostte!! Het hostel lag in een erg relaxte omgeving bij een camping. El Bolson is een voormalig hippiestadje maar tegenwoordig heeft het toerisme de overhand. Ondanks dat hangt er een erg relaxt sfeertje. Omdat we even wilden bijkomen van het hiken in het zuiden leek dit ons de perfecte plaats om ff te chillen. Uiteindelijk zijn we er dan ook bijna een week gebleven!

In ons hostel ontmoetten we 3 Deense meisjes, op dat moment de enige andere backpackers in het Hostel. Na het eerste dagje relaxen op de camping die bij het hostel hoorde besloten we de stad in te gaan. We kwamen in een musicbar terecht waar we de Denen weer tegenkwamen. Het bleek een Argentijnse feestdag dus was het erg druk! Kennelijk gaan Argentijnen pas uit na 3 uur, want daarna was het echt bomvol. Samen met de Denen hebben flink gefeest en “leren” dansen van Argentijnse vrouwen. Helaas eindigde de avond met een domper… De tas van 1 van de meisjes was gejat! ¡Met paspoort en al!

Op donderdag kwam Nick (een zwitser die we hebben ontmoet in Buenos Aires) naar El Bolson. Die dag zijn we we met z’n drieën naar een marktje geweest waar voornamelijk hippies handgemaakte souvenirs en eten verkopen.. De empenadas daar waren goddelijk! De dagen daarna hebben we nog een beetje in de stad rondgehangen en een hikepoging gedaan (we stapten helaas te vroeg uit de bus waardoor het uiteindelijk voornamelijk een hike over asfalt werd). Vervolgens besloten we samen richting Bariloche te reizen, de grootste stad in het Argentijnse meren district.

In Bariloche heb je echt het gevoel alsof je in Zwitserland bent. De stad staat bekend om z’n chocolade en de architectuur is vrijwel hetzelfde als in Zwitserland. Er is zelfs een Colonial de Suiza. Nick voelde zich dan ook gelijk thuis Omdat de stad dus niet zo heel spannend is voor Europeanen, besloten we een hike te doen naar de Cerro Otto. Dit is een skipiste die gemakkelijk te hiken is. Hier hebben we de eerste Condor gezien! Ondanks dat hij ontzettend hoog vloog, kon je zien dat het enorm beest is! Vervolgens zijn we met de gondel weer naar beneden gegaan.

Eenmaal weer in het centrum hebben we La Bomba ontdekt. Het wordt gerund door een Engelse Argentijn. Het eten was uitstekend en betaalbaar en er werd in Bariloche gebrouwen bier geschonken. ¡Na deze geweldige ontdekking hebben we nergens anders meer gegeten en geen Quilmes meer aangeraakt :)! (agua de Quilmes, met nog minder smaak dan Heineken). Daar kregen we de tip om de trekking naar de Cerro Catedral te doen, wat volgens hem de mooiste in Bariloche is.

Omdat Ik (Niels) het fietsen (lees: mountainbiken) wel een beetje mis heb ik samen met Nick (Coen haat fietsen) een mountainbike gehuurd en Cirquito Chico gefietst langs verschillende meren. Het was heel wat klimmen en dalen. Weer ff lekker afgezien dus!

De tip om naar Cerro Cathedral te gaan konden we natuurlijk niet links laten liggen. Het was een tweedaagse trekking met een overnachting in een refugio. Dus de volgende dag: vroeg opgestaan, hostel uitgecheckt, spullen opgeslagen, energie en goede moed verzameld en naar de voet van Cathedral afgereisd!

De eerste dag zou zo’n 4 uur lopen zijn.. Eitje dus na El Chalten! Op de trail kwamen we twee meisjes (Canadese en Amerikaanse) tegen waar we samen mee verder liepen. Na zo’n 4 uur werd de trail zwaarder en werd het steeds moeilijker om de weg te vinden. Eenmaal aangekomen in een moerassige vallei begonnen we ons toch wel af te vragen of we goed zaten.. Maar ach, het zou best ergens in de buurt zijn toch?! Euhm nee dus, de trail liep dood en we bleken aan de verkeerde kant van de Cathedral te zitten!! We hadden nog zo’n 3 uur voor de zon onderging dus besloten we het er maar op te wagen en snel de juiste weg te zoeken. 1,5 uur later vonden we de juiste trail en na 7,5 uur lopen kwamen we totaal gesloopt aan bij de Refugio! Een klein avontuurtje dus De fles wijn (die Coen de hele weg had meegesjouwd) was op voor we er erg in hadden en hebben we nog een gezellige avond gehad met andere hikers die wel gewoon in 4 uur boven waren! Na een paar uur slapen zijn we in de duisternis opgestaan om de zonsopkomst te aanschouwen! Dat was absoluut de brakheid waard! Hetzelfde stuk naar beneden hebben we uiteindelijk in 2 uur afgelegd.. Misschien worden we toch ooit nog pro’s!

Op het moment van schrijven wachten we op onze bus naar Mendoza, onze volgende bestemming! Ook wel het wijndistrict genoemd. Weer 16 uur reizen maar dit keer Cama Ejecutivo con Servicio (luxe met service)

¡Hasta Luego!

Hermanos de Coen